The Moroccon Adventure: Het sprookje van 1001 kilometer in een busje

In het land van 1001 nacht hebben we tijdens onze reis meer dan 1001 kilometer afgelegd per busje. Gelukkig mochten we tussendoor wel af en toe de benen strekken en wat mooie kiekjes schieten, want de natuur is er absoluut niet saai. In deze post neem ik je mee op reis door het Atlastgebergte en richting de woestijn. Een tocht met hiken, watervallen, aapjes en dromedarissen, maar vooral hele mooie uitzichten. Een aantal van deze tours  raad ik je zeker aan, dus lees snel verder!

Terwijl ik dit schrijf dwalen mijn gedachten weer terug naar al het moois wat we gezien en beleefd hebben. Een tour door Marokko is daadwerkelijk een sprookje van 1001 nacht, alleen duurde die bij ons iets minder dan 1001 nacht.

Ouzoud Watervallen

Tijdens ons verblijf in Marokko zijn we onder andere een dag met een tour naar de Ouzoud watervallen geweest. Tijdens de rit ernaartoe maakten we kennis met de verkeersstandaarden in Marokko. Dit houdt eigenlijk vooral in dat je als een kamikaze piloot over de weg moet, want anders kom je nergens. En blijkbaar gaat dat altijd goed. Anyway.. de watervallen. Daar aangekomen stonden we vrij snel aan de rand van een afgrond waarin de watervallen uitmonden in een meertje. Terwijl je zo’n 110 meter afdaalt naar dat meertje kom je tot rust in de natuur en kun je tussendoor bijvoorbeeld even pauze nemen bij een tentje waar je bijna Bob Marley himself verwacht of gewoon even pootje baden bij de kleinere watervallen. Onderaan bij het meertje kun je energie verzamelen voor de tocht terug naar boven door bijvoorbeeld even met een creatief in elkaar geknutseld vlot naar de watervallen te varen, op de rotsen te genieten van de zon of een lekkere tajine te verorberen bij een restaurantje waar je uitzicht hebt op de waterval. De weg naar boven is niet minder ontspannend (behalve dat je fysiek af en toe wat meer inspanning moet leveren) en onderweg kun je zelfs aapjes tegenkomen (die wij helaas niet gespot hebben, maar jij vast en zeker wel als je gaat!). Kortom: een absolute plek om gezien te hebben als je dan toch al in Marokko bent.

De tour door het Atlasgebergte

Onze tweede tour in Marokko ging naar het Atlasgebergte. Nu is het Atlasgebergte wel wat groot, dus om te zeggen dat je het hele gebergte in een dag kunt zien is natuurlijk niet waar, maar met zo’n tour kom je wel langs een aantal mooie locaties. Om dat allemaal op te gaan noemen wordt een beetje saai, dus hier komt even een samenvatting in foto’s –>

De Ourika vallei. Een hele mooie vallei met kleine dorpjes aan de rivier en heel veel terrasjes in het water. Superslim natuurlijk, want die rivier bestaat voornamelijk uit bergwater en dat is ijskoud. Als je dan een beetje verkoeling zoekt hoef je niet helemaal naar een meer of de zee om pootje te baden.
Tijdens onze hele reis hebben we ook veel ambachtelijk werk gezien en zelfs 2 keer een demonstratie gehad van het maken van echte Arganolie waar ze onder andere echt heerlijke pindakaas van maken (ook wel de ‘Nutella’ van Marokko ;)).

In diezelfde vallei hebben we een hike gedaan en even de benen strekken na een lange autorit is nooit verkeerd. De klim- en klauterpartij voerde ons door de herfstachtige natuur langs verschillende kooplui die hun waren graag wilde verkopen. Helaas voor deze mensen had onze gids een strakke planning en moesten we gewoon doorlopen. Smalle gammele bruggetjes en net iets te hoge rotsen kwamen voorbij, maar er was altijd een helpende hand of een man met een ladder, zodat je de top zeker te weten zou halen. En die top leverde mooie uitzichten op! De foto met de flesjes vertoont trouwens een geniale koelkast die je hier overal tegenkomt. Het drinken wordt gekoeld met puur bergwater.

Onderweg kom je in Marokko regelmatig kinderen tegen die er heel lief en onschuldig uitzien (en ook vast wel zijn), maar die willen dan graag iets verkopen aan de toeristen. Want toeristen kunnen die lieve en onschuldige blikken toch niet weerstaan en zo stond daar ook dit lieve jongetje appels te verkopen langs de weg. Ze waren erg lekker trouwens..
Voor de lunch waren we welkom in een traditioneel berberhuis en met een 360 graden view over de bergen hebben we heerlijk genoten van een kip tajine en nog meer lekkers. Op de terugweg hebben we nog wat mooie plekken gezien onderweg maar ik ga natuurlijk niet alles verklappen, dus die mag je zelf op gaan zoeken.

De Sahara tour

De derde tour was er eentje van drie dagen. Met een busje vol luidruchtig Spaans sprekende mensen van Marrakech naar Merzouga, een dorpje aan de rand van de grote bekende zandbak. Het hoogtepunt was natuurlijk de overnachting in de Sahara, maar gelukkig viel er onderweg ook nog wel wat te zien en zo zorgde onze alwetende gids Simo van Merzouga Expedition ervoor dat we niet 2 dagen lang alleen lagen te slapen in de auto.

Een van de hoogtepunten naast de Sahara was het bezoek aan Ait Ben Haddou tijdens deze tour in Marokko. Dit is een hele mooie stad met veel kasba’s (een verdedigbaar deel van de medina met hoge muren zegt Wikipedia) van aangestampte aarde. Op deze plek hebben onder andere je helden Daenerys Targaryen (Game of Thrones) en Maximus Decimus Meridius (Gladiator) rondgelopen en het is goed mogelijk dat je nog meer series of films gezien hebt die zich afspelen op deze plek.

We hebben onderweg nog veel meer moois gezien, maar eerlijk is eerlijk, we kwamen voor de Sahara. En die kregen we. Aan het einde van de tweede middag arriveerden we aan de rand van de woestijn. Daar werden we op een dromedaris gehesen en hobbelden we het zand in. Een hele relaxte ervaring is het niet (zeker niet voor de mannen) maar een leuke ervaring is het zeker! Al hobbelend reden we bij zonsondergang steeds dieper de woestijn in en toen er al miljoenen sterren boven ons helder aan het twinkelen waren, bereikten we het berberkamp. Een winterjas was geen overbodige luxe geweest merkten we (tip!), want heel warm is het daar ’s nachts niet. De avond was er eentje in de categorie Kumbaya bij het kampvuur. Letterlijk. Er waren trommels en er werd gedanst rond het kampvuur, dus we werden vanzelf weer warm. Maar we waren in de woestijn en dat is een van de weinige plekken op deze aardbol waar het nog echt (maar dan ook echt) stil is en waar je zeker te weten vallende sterren gaat zien. Dus lieten we de altijd aanwezige en luidruchtige Spanjaarden achter ons en vertrokken met een berbergids richting een mooie uitzichtplek bovenop een heuvel. Zo’n zandberg lijkt misschien niet zo hoog, maar zodra je gaat lopen weet je ‘dit wordt nog een lange avond’. Het was mijn persoonlijke Mount Everest, maar na tientallen keren pauzeren hebben we dan toch de top bereikt en tja.. dan heb je ook wel het beste uitzicht als je omhoog kijkt. Miljoenen sterren en zelfs een stukje Melkweg. Terwijl je dan op je rug in het zand ligt, raak je vanzelf onder de indruk. Om je heen is het verder alleen maar donker en hoor je helemaal niets (op soms wat Spanjaarden ergens aan de andere kant van de woestijn na). Zenmodus: aan.

Na een nachtje onder 3 dekens slapen, hobbelden we de volgende dag heel vroeg per dromedaris weer richting Merzouga waar we op konden warmen en heerlijk konden ontbijten. Vanaf daar vertrokken we richting onze eindbestemming Fez. Naast veel slapen hebben we tijdens deze lange autorit gelukkig nog aapjes mogen zien (en voeren =D) en eindigden we vermoeid, maar voldaan in onze comfortabele riad waar we ons konden ontdoen van zo’n 3 kilo Saharazand.

Al deze tours in Marokko raad ik aan, maar een nachtje in de woestijn is er eentje die echt op je bucketlist moet. Heb jij ‘m al afgestreept?